نمایش مبدأ برای الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول

[[پرونده:مهدی شرع پسند.jpg|بندانگشتی |شهید مهدی شرع‌پسند]]سردار '''مهدی شرع‌پسند''' رزمنده و فرمانده نظامی [[ایرانی‌ها|ایرانی]] (۱۳۳۳ [[کرج]] - ۱۳۶۲ [[میدان نفتی چنگوله|چنگوله]]، حد فاصل دهلران و مهران) بود.
او در کرج به دنیا آمد و تا فوق دیپلم تحصیل کرد. قبل از انقلاب با [[قم]] خصوصاً [[آیت الله مشکینی]] در ارتباط بود و اعلامیه‌های روحانیون را به کرج آورده توزیع می‌کرد. چند بار زندانی شد. پس از انقلاب در ۱۳۵۸ وارد [[سپاه پاسداران]] شد و مسئولیت بسیج شهرستان کرج را به عهده گرفت. پس از وقوع [[جنگ ایران و عراق]] رهسپار جبهه‌های غرب و جنوب شد. در غرب فرمانده اولین گروه اعزامی از کرج را در دست گرفت و بدون درگیری موقتاً غائله [[سنندج]] را خاموش کرد.
او در دی ۵۹ فرمانده گروه اعزامی سپاه کرج به جبهه‌های گیلان غرب و مسئول محور آوزین گیلان غرب شد و در ۲ عملیات ایذایی، فرمانده عملیاتی بود که قله استراتژیک چغالوند را تسخیر کرد و در نیتجه گیلان غرب از دید و تیر مستقیم عراق خارج شد. در سال ۶۰ در عملیات سراسری رجایی و باهنر در محور [[سر پل ذهاب]] (تپه‌های کوره موش) در شهریور سال ۶۰ مجروح شد. در پاییز سال ۶۰ در [[عملیات طریق القدس]] (آزاد سازی شهر بستان) و در سال ۶۱ در [[عملیات فتح المبین]] و در [[عملیات بیت‌المقدس]] (آزاد سازی خرمشهر) و [[عملیات رمضان]] فرمانده گردان بود و حضور اثرگذاری داشت که در آخری از ناحیه دست مجروح شد. در [[عملیات والفجر مقدماتی]] به عنوان فرمانده تیپ عملیات سلمان فارسی از [[لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله]] حاضر بود که در آن از ناحیه پا مجروح شد.

شرع پسند قابلیت‌های نظامی نیروهایش را بهتر از خودشان می‌دانست. او از ستون‌های اتکای عملیات بیت‌المقدس بود.

وی در علمیات [[فتح خرمشهر|آزاد سازی خرمشهر]] نقش مهمی داشت. پس از بازپس‌گیری خرمشهر به دست ایران مهدی شرع پسند اولین اولین کسی بود که از منار مسجد جامع این شهر بالا رفت و پرچم ایران را به اهتزاز درآورد.

او در اوایل سال ۶۲ در پی تشکیل [[تیپ نبی اکرم]] در [[کرمانشاه]] فرمانده طرح و عملیات آن شد و در منطقه چنگوله (چغاعسکر) در هنگام سحر ۳۰/۱۱/۱۳۶۲ و در سن ۲۷ سالگی درگذشت.
دو فرزند به نامهای زهرا و محمد مهدی از او برجای مانده‌است.او برادر [[عبدالمجید شرع‌پسند]] بود.

همایشی در خصوص او برگزار شده‌است.